26. Zeruko bidea

ZERUKO BIDEA

Roal Dahl

Bizitza osoan zehar, Foster andreak beldur ia patologikoa zion berandu iristeari, dela tren bat, hegazkin bat edo itsasontzi bat hartzerakoan, dela antzezlan batera joaterakoan. Bestela ez zen bereziki asaldatzen, baina kasu haietan berandu iritsiko zela pentsatze hutsak halako aztoramena eragiten zion, non keinuka eta guzti hasten baitzen. Ez zen oso kontu handia, muskulu kilikabera txiki bat ezkerreko begiaren ertzean, besterik ez, begia sekretuan kliskatuko balu bezala. Baina gogaikarriena zen keinua ez zela desagertzen ordu batez edo, trena edo hegazkina edo dena delakoa hartuta ere.

Izugarria da zenbait pertsonaren baitan nola bilakatzen den obsesio, obsesio larri gainera, horrelako beldur txiki bat, trena galtzearena esaterako. Etxetik geltokira abiatu baino ordu erdi bat lehenago, gutxienez, Foster andrea igogailutik ateratzen zen, kanpora irteteko prest, jantziak zituela kapela, berokia eta eskularruak, eta orduan, eserita gelditu ezinik, gelaz gela ibiltzen zen egonezinaren egonezinez, harik eta senarrak, emaztearen egoera sobera ezagutuko zuenak, bere gelatik atera eta ahots hotz eta lehorrean iradokitzen zuen arte agian ideia ona izanen zela abiatzea, edo zer iruditzen zitzaion.

25. Neska

Neska

Jamaica Kincaid

“Garbi ezan arropa zuria astelehenean, eta gero jar ezan harri piloaren gainean; garbi ezan koloreko arropa asteartean, eta gero zabal ezan esekitokian lehor dadin; ez habil kapelarik gabe eguzkipean; friji itzan kuia-kauserak olio gozo eta berotan; bota ezan barneko arropa uretara erantzi bezain laster; kotoia erosiz gero blusa eder bat egiteko, ziurtatu hadi ez duela erretxinarik, bestela kaskartuko dun garbitu ondoan; gazitutako arraina egin nahi dunanean, utz ezan lehenago gau osoa uretan; egia dun benna kantatzen duzuela katekesian?; jaten dunanean, ez diezaiola inori urdaila nahasi hire jateko moduak; igandeetan, ibil hadi damak bezala, ez lotsagabeak bezala, lotsagabetzen ari haiz eta; ez ezan benna kanta katekesian; ez ezan hitz egin kaietako mutil mutur-zikin haiekin, galdetzen badinate ere nondik joan behar den norabait; ez ezan frutarik jan kalean, bestela euliak hire atzetik ibiliko ditun; baina nik ez dut benna kantatzen igandeetan, eta are gutxiago katekesian; honela josten dun botoi bat; honela egiten dun botoi-zuloa josi berri dunan botoirako; honela egiten zaion azpildura soineko bati ikusten dunanean askatzen hasia dela, eta horrela ez dun lotsagabe bat irudiko, lotsagabetzen ari haiz eta; honela lisatzen dun aitaren atorra kakia zimurrik izan ez dezan; honela lisatzen ditun aitaren galtzak zimurrik izan ez dezaten; honela hazten dun okra, etxetik urrun, okran inurri gorriak biltzen direlako; taroa hazteko, ziurtatu hadi behar adina ur daukala, bestela azkura ematen din zintzurrean jatean dunanean; honela eskobatzen dun zoko bat; honela eskobatzen dun etxe osoa; honela eskobatzen dun patioa; honelako irribarrea egiten zaion asko maite ez dunan bati; honelako irribarrea egiten zaion batere maite ez dunan bati; honelako irribarrea egiten zaion guztiz maite dunan bati; honela prestatzen dun mahaia tea hartzeko; honela prestatzen dun mahaia afaltzeko; honela prestatzen dun mahaia afaltzeko gonbidatu inportante bat dagoenean; honela prestatzen dun mahaia bazkaltzeko; honela prestatzen dun mahaia gosaltzeko; honela jokatzen dun oso ongi ezagutzen ez ditunan gizonen aurrean, eta horrela ez ditun segituan ohartuko lotsagabe bat haizela, lotsagabetzen ari haiz eta; ziurtatu hadi egunero garbitzen haizela, nahiz listua baino ez dunan; ez hadi kokoriko jarri puxtarriekin jolasteko, ez haizelako mutiko bat, badakin; ez iezaion lorerik hartu jendeari, zerbait kutsatzen ahal dinatelako; ez iezaien harririk bota zozoei, igual zozoak ez direlako; honela egiten dun ogi-budina, honela egiten dun doukona; honela egiten dun piper saltsa; honela egiten dun sendagai on bat katarrorako; honela egiten dun sendagai on bat haurra galtzeko haur bihurtu baino lehen; honela harrapatzen dun arrain bat; honela itzultzen dun nahi ez dunan arrain bat, eta horrela ez zainan ezer txarrik gertatuko; honela kikiltzen dun gizon bat; honela kikiltzen hauen gizon batek; honela maite dun gizon bat; eta horrek funtzionatzen ez badu, bazauden beste modu batzuk ere, eta horiek funtzionatzen ez badute, ez hadi oso gaizki sentitu amore emateagatik; honela egiten dun tu airera, gogoak ematen badin, eta honela mugitzen dun, azkar-azkar, hire gainean eror ez dadin; honela ateratzen zaion probetxua diruari; emaion beti atximur bat ogiari, egin berria den ikusteko; baina zer gertatzen da okinak ez badit ogia ukitzen uzten?, esan nahi dun, guztiarekin ere, okinak ogitik hurbil nahi ez duen emakume mota izanen haizela?”

24. Koronelaren emaztea

KORONELAREN EMAZTEA
W. Somerset Maugham

Hau guztia gerra hasi baino bizpahiru urte lehenago gertatu zen.

Peregrine senar-emazteak gosaltzen ari ziren. Nahiz eta beste inor ez egon eta mahia luzea izan, bakoitza mutur batean zegoen eserita. George Peregrineren arbasoak, garaian garaiko modako margolariek pintatuak, begira zituzten paretetatik goitik behera. Etxezainak goizeko posta ekarri zuen. Koronelak zenbait gutun zituen, negozioetakoak, eta The Times egunkaria; Evie emazteak, berriz, pakete txiki bat. Senarrak gutunei begiratu eta, gero, The Times zabaldu eta irakurtzen hasi zen. Gosaria bukatutakoan, mahaitik altxatu ziren. Koronela ohartu zen emazteak paketea ireki gabe zuela.

23. Estimu gutxiko emakumeak

Estimu gutxiko emakumeak

MARGARET ATWOOD

1.

Denek dute bere txanda, eta orain nirea da. Edo hala esaten ziguten behintzat haurtzaindegian. Ez da egia, baina. Batzuek besteek baino txanda gehiago dituzte, eta niri ez zait sekula ailegatu nirea, ezta behin ere! Nekez dakit nik edo nirea zer den; bizitza osoan beste hura izan naiz.

Izena ere ez dut; ahizpa itsusia naiz, itsusia hitza azpimarratuta. Besteen amak niri begira gelditzen dira eta, segituan, soa aldendu eta eztiki astintzen dute burua. Ahotsak apaltzen edo isiltzen dira gela batean sartzen naizenean soineko eder batez jantzita eta berunezko aurpegia muturtuta. Uste dute zerbait esan behar dutela egoerari buelta emateko: Tira, sendoa da zalantzarik gabe. Baina badakite alferrik dela. Baita nik ere.

22. Gurutzea eta dragoia

Gurutzea eta dragoia

George RR Martin

“Heresia,” esan zidan. Igerilekuko ur gaziak eztiki mugitu ziren.

“Beste bat?” esan nuen nik akiduraz. “Ugariak dira egunotan.”

Ene komandante jaunak ez zuen iruzkin hori gogoko izan. Astunki, jarrera aldatu zuen, uhinak sortuz igerilekuan barna. Bat ertz baten kontra hautsi zen, eta ur xafla bat irristatu zen harrera ganberako lauzen gainean. Botak busti zitzaizkidan beste behin. Filosofiaz onartu nuen. Botarik txarrenak neramatzan, jakinda oinak bustitzea saihestu ezinezko ondorioa zela Torgathon Bederatzi-Klariis Tûn ikustera joatean, zeina ka-Thane herriaren nagusia eta Vessko artzapezpikua baitzen, bai eta Lau Zinetako apaiz txit gorena, Jesukristoren Zaldunen Ordena Militarreko inkisidore nagusia eta Erroma Berriko Daryn XXI.a aita santuaren kontseilaria ere.

21. Etxezaina

Etxezaina

Roald Dahl

George Cleaverrek, lehendabiziko milioia eskuratu bezain laster, aldiriko txalet txikia utzi eta Londresko etxe dotore batera egin zuen aldaira, Cleaver andrearekin batera. Frantziar sukaldari bat kontratatu zuten, monsieur Estragon deitua, eta ingeles etxezain bat ere, mister Tibbs deitua, zein baino zein garestiagoa. Bi aditu horien laguntzarekin, Cleaver jaun-andreak ekin zioten gizartearen mailak igotzeari, eta astero zenbait afari ematen hasi ziren, ezin luxuzkoagoak.

Baina afari horiek, iduri zuenez, ez zuten arrakastarik. Girorik ez zegoen, ez txinpartarik solasaldiei bizia emateko, ez inolako estilorik. Janaria, halere, aparta zen, eta zerbitzua, akasgabea.

20. Azken eraztun-eramailea

Azken eraztun-eramailea
Kiril Eskov


4. KAPITULUA

Arnor, Amon Súl dorrea

Hirugarren Aroko 3010, azaroa

Hitzok gizon zahar, garai eta bizar zuri batek esan zituen, zeina soineko zilarrezko eta grisez jantzita baitzegoen, txanoa sorbalden gainean eroririk; hatz puntak mahai beltz obaleko azalaren gainean zituen pausaturik eta bizkar luzeko aulkietan eseritako beste lau pertsonek inguratuta zegoen, erdi itzaletan. Zeinu batzuen arabera, arrakasta izan zuen esandakoarekin eta Batzarra bere alde jartzea lortu zuen; beraz, orain, zutikako gizonaren begi urdin zulagarriek, zeinak kontraste argian baitzeuden aurpegiko pergamino itxurako azal horiztatuarekin, lau horietako bakarra zuten jomugan, orain azpikotu beharko zuena. Gizon hura, soineko zurian uzkurtua, tarte batera zegoen eserita, gainerako batzarkideengandik bereiz balego bezala; iduri zuen sukar handia zuela. Altxatu zen aulkiko besoei oratzen ziela, eta haren ahots sakon eta leunak durunditu zuen sabai ilunaren azpian:

“Ez zara haietaz errukitzen?”

“Nortaz?”

“Jendeaz, Gandalf, jendeaz! Ongi ulertu badut, Mordorko zibilizazioa heriotzara kondenatu duzu, onura handiago baten izenean. Baina jendeak osatzen du zibilizazio oro, eta den-denak garbitu nahi dituzu, salbuespenik gabe. Ez da hala?”